“Tempesta a Canneto” di Nello Raffaele

nraffaele1.JPGdi Nello Raffaele

Tempesta  a  Canneto   

A  campana  sunava  l’avi Maria

n’te  strati  ‘un  si  vidi’a  na  pirsuna,

fasci’a friddu, n’ta  lossa  mu  sinti’a,

ca  chidda  nun  pari’a  notti  di  luna,

 

dda  sira  io’  era  tuttu  n’duluratu,

sucatu  stava  e  sempri  arricugghiutu,

sinti’a  ca  Innaru  era  arrivatu

e ca lu bieddu  tempu  havi’a  finutu.

 

Na  vardata  ci  desi  a  li  puntazza,

pirchi’ mi lu dicianu  i  me  ossa,

m’accurgiu  pero’  ch’era  vunazza,

e  ca  Ghiuozzu  spicchiava  n’ta  la  fossa.

 

N’ta  stati  mi  curcava  sempri  notti,

dda  vota  fu  n’to  liettu  i  prima  sira,

c’havi’a  i  iammi  debuli  e  stracuotti,

ca  nun  vali’a  cchiu’  di  menza  lira.

 

Mi  dissi  n’ta  la  menti  i  cuosi  i  Diu,

e  dopu,  n’ta  na  vota  m’assunnaiu,

ma  forsi  fu  a  Madonna  o  Padre  Pio

si  a  menza  notti  n’puntu,  mi  svigghiaiu.

 

Di  maistru  lampiava  a  lu  gricali,

e  u  cielu  sutta  e  lampi,  era  nu  n’fiernu,

u  tiempu  si  mittia  sempri  cchiu’  mali,

ca  si  jucava  havissi  fattu  tiernu.

 

U  vientu  cuminciava  a  rifuliari,

 n’to  strittu  friscava  cumu  on  trenu,

scumazzava  lu  pilu  di  lu  mari,

sbattiennu  o  Munti  Rosa  senza  frenu.

 

Finiestri  e  puorti trimuliavanu,

pari’a  ca  c’era  i  fora  cu  i  spinci’a,

e sempri  cchiu’  i  carni  m’aggrizzavanu,

vardannu  ddu  timpurali  chi  crisci’a.

 

N’ta  nenti  visti  isa’ri  i  cavadduna

ora  a  timpesta  un’era  cchiu’  luntana,

si  unu  sarvava  a  varca,  era  furtuna,

sutta  a  chiddu  grecu  e  tramuntana.

 

N’ta  strata  u  primu  cuorpu  havi’a  trasutu,

e l’autru  nun  lu  fasci’a  cchiu’  aggirari,

s’havia  u  muragghiuni  accunsintutu

e  a  lu  terzu,  finu’  di  campari.

 

P’arriparari  un  pocu  lu  so  nidu

la  genti  s’intacciava  li  purtuna,

Turi  u  disci’a : “sta  vota  nun  mi  fidu”

“forza  carusi,  ca  e’  tiempu  c’on  pirduna” !

 

U  mari  ‘un  circava  cchiu’  pirmissu,

pari’a  ca  u  paisi  s’affucava,

c’era  cu  si  strinci’a  o  Crucifissu,

vidiennu  ca la casa  si  sfasciava.

 

Qurcunu  i  fora  a  vista  sa  gudi’a,

ma  tanti  piniavanu  i  duluri,

vardannu  li  so  cosi  ca  pirdi’a,

n’mienzua  ddu  sfracelu  di  tirruri.

 

Accuminciava  a  nasciri  lu  juornu

e  nuddu  segnu  c’era  i  carmari’a,

scidu’  dopu  passatu  lu  menziuornu,

e  a  sira  ‘un  sono’……l’avi Maria!

Per la collaborazione si ringrazia Giovanni Giardina.

“Tempesta a Canneto” di Nello Raffaeleultima modifica: 2012-02-25T07:57:19+01:00da leonedilipari
Reposta per primo quest’articolo